Innovatie is voor mij stappen zetten in ontwikkelingen, nieuwe dingen uitproberen en het risico van vallen meenemen. Sociaal is voor mij: met anderen dingen doen en in verbinding met anderen zijn. Voor het grotere geheel sociaal duurzaam bezig zijn.
Sociale innovatie is voor mij: samen stappen zetten op een onbekende weg. Sociale innovatie is voor mij: liefdevol samen op reis gaan met opdrachtgevers en organisaties en beiden bereid zijn zowel blauwe plekken op te lopen als te genieten. Tijdens de reis zet ik mijn hele hart in en zet ik het mijne tegen het hart van de ander. Dat is voor mij een nieuwe weg, zeker in een werk-context. Met andere woorden: mogen we op onze reis stappen zetten, ontwikkelen en beiden fouten maken? Mogen we beiden van onze eigen rol onderzoeken en sparren in openheid? Laten we beiden onze werkelijke gebruiksaanwijzing zien? Zijn we bereid te ontdekken wat patronen zijn die onder tafel spelen en die op tafel te leggen zodat we echt van A naar B te gaan? Ik vanaf mijn positie en jij van jouw positie?
Ben ik dan welkom? Durf ik het helemaal te laten zien aan de ander? Wat ziet die ander dan? Komt die ook met een heel hart? Als de ander met een half komt, laat ik dan ook een deel zien? Of blijf ik mijn hele hart laten zien en neem ik het risico van afwijzing mee? Als ik mezelf helemaal laat zien, ziet de ander niet alleen mijn onafhankelijke, zekere buitenkant, dan ziet de ander ook mijn onzekere binnenkant. Dan deel ik wat er in mijn wolkje van gedachten zit. In mijn wolkje zit mijn angst om afgewezen te worden, het niet goed te doen, dom te zijn en de behoefte om aardig gevonden te worden. Of om de controle te willen houden (en graag in cc gezet en meegenomen te worden). Als ik mijn wolkje laat zien laat jij dan ook het jouwe zien? En als ik het mijne laat zien en de ander niet, trek ik me dan terug of sla ik iemand een blauw oog om niet mijn eigen pijn en angst te hoeven voelen?
Als trainer/coach/organisatiebegeleider wil ik groeien en voorleven. Zelf vind ik mijn hele hart tonen eng. Van huis uit heb ik het niet geleerd. Ik heb het beschermd achter een muur en liet altijd maar een stukje zien. Als het lastig werd, is mijn antwoord dat ik liever ga dan dat ik blijf. Me niet 100% verbind en zo het risico op blauwe plekken vermijdt. Tegelijkertijd klopt mijn hart zo sterk en is het door die bescherming nog zo puur. “In elke ontmoeting kun je je hart helen”, zei iemand tegen mij. Dat ervaar ik bij de organisaties waar ik mag werken op deze manier. Ik heb in zoveel liefdevolle ontmoetingen, zowel in werk als privé, ontdekt dat mijn hele hart inzetten het meeste effect heeft en dus ook het grootste risico met zich meebrengt. Ik wil het achter de muur vandaan halen en het laten zien. Omdat ik geloof dat je dan werkelijk groeit als mens en dus ook groeit in de reis van de constante veranderingen en samenwerkingen binnen organisaties. Zo sta je stevig en ben je wendbaar, zowel als persoon, team en organisatie.
Ik ben in een aantal opdrachten met organisaties en teams gestart om mijn hele hart in te zetten en te ervaren dat de kwetsbaarheid en openheid van mij juist de weg opent voor ontwikkeling. Het opent het gesprek over de waarden die er zijn in een team, wat spannend is en hoe ze het team beter kunnen laten functioneren. Als dat er mag zijn komt er grond om met elkaar te werken en te groeien. Dat verhoogt de kans op succesvolle veranderingen.
Ik kan de ander niet zijn hart laten openen, ik kan het wel voordoen. Het effect is vaak dat de ander op haar eigen tempo, op haar eigen prachtige manier, ook opent. Ik mag dan getuige zijn van prachtige kwetsbare ontmoetingen. Samenwerkingsverbanden en teams worden sterker in de wortel en staan sterker om veranderingen aan te gaan. Een team waarmee ik gewerkt heb was zo bang om blauwe plekken op te lopen dat ze liever hun hart achter een muur lieten staan in contact met elkaar. Ze durfden elkaar niet te vertellen dat ze teleurgesteld waren als ze na een week vakantie zagen dat zaken waren blijven liggen. Tegelijkertijd wilden ze graag meer verbinding in het team, elkaar helpen in groeien en zo de inhoud verder brengen. Die inhoud was hun gezamenlijke passie. Doordat ik me kwetsbaar opstelde, mijn hart opende en achter de muur vandaan haalde, kon ik vertellen welke wolkjes er met mij meereizen. Door de wolkjes van elkaar te weten, kunnen er werkelijke ontmoetingen plaats vinden. In de muren van de teamleden, die ooit zo nuttig waren, kwamen barsten. Ze gingen delen wat er in hun wolkjes van gedachten, verwachtingen en gevoelens speelde. De bereidheid om te proberen, met elkaar op pad te gaan en risico kwam. Sleutels voor dit team waren: de gedeelde waarden zoals openheid en humor en de passie om de inhoud verder te willen brengen.
Sociale innovatie begint bij jezelf, het begint bij je eigen hele hart open zetten, bereid zijn risico te lopen en toegankelijk en ontvankelijk zijn voor de ander. Patronen te ontdekken, de bereidheid om naar waarden en patronen van jezelf, de ander en die tussen elkaar te kijken Dit vraagt om samen op te reis gaan, blauwe plekken op te lopen, en momenten te vieren. Het vraagt jouw hart tegen het hart van de ander te zetten.
De impact is enorm! Een prachtige reis!